Բանաստեղծություն: Ծիածան
Երբ գալիս է գիշեր ու զօր անընդհատ,
Երբ հալեցնում, ջուր է դարձնում ձյունը պաղ,
Որի տակին քուն է մտել սերմը վաղ...
Իսկ անձրևից հետո պայծառ արեգակ,
Երբ ծիլերն են հասակ առնում շարունակ,
Երբ կանաչն է շողին տալիս արտերում,
Նոր արթնացող մանկան ժպիտն աչքերում...
Երբ երփներանգ ծիածանն է կամարել,
Իր կամուրջով երկու սարեր է կապել...
Օ՜՜, այդ պահին մի նոր սիրտ եմ ես առնում,
Ոսկե երազ, հեռուներում սավառնում...
0 comments:
Post a Comment